De affiniteit met het onderwijs zat er blijkbaar al eerder in, want ‘ooit’ deed Thijs Manders een jaar de lerarenopleiding voedingsmiddelentechnologie. Toch lonkte het werkende leven toen sterker en Thijs ging aan de slag in de horeca.

“Veertien jaar geleden ben ik groenteboer geworden”, vertelt hij. “Mijn broer had de zaak van onze ouders overgenomen en ik was wel klaar in de horeca. Ik ben in de zaak gaan meewerken. Met plezier.”

Dagje meelopen

Na zo’n zeven jaar was Thijs wel toe iets aan iets nieuws en ging hij aankomend groenteboeren lesgeven. “Dat vond ik wel heel leuk”, weet hij nog. “Ik combineerde dat met werken in onze groentewinkel.”

Twee jaar geleden kwam Thijs administratief medewerker – nu collega – Roelie privé tegen. Die polste hem voor een baan bij haar op De Korenaer in Helmond. “Zij dacht dat ik qua persoonlijkheid en houding wel in het team zou passen.”

Na een dag meelopen was Thijs meteen om. “Doordat ik eerder actief was bij de scouting en als waterpolotrainer, had ik al werkervaring met jongeren en ik dacht: met deze leerlingen kan ik ook wel uit de voeten.”

Schitterende baan

De rest is geschiedenis: Thijs werkt nu als leerkracht in het voortgezet speciaal onderwijs. “Ik ben verknocht aan de leerlingen. Echt: ik vind het schitterend. Geen dag is hetzelfde, ik krijg de vrijheid om dingen te proberen en de steun van collega’s is fijn.”

Dat Thijs de pabo moet doen om zijn lesbevoegdheid te halen, vindt hij minder. “Vooral omdat ik geen ambitie heb om ooit in het primair onderwijs te gaan werken”, reageert hij. “Dit is mijn doelgroep. Maar ik wil graag blijven, dus ik ga het wel doen. Ik heb mijn toelatingstoetsen gehaald en ben begonnen om eerder verworven competenties in kaart te brengen. Daarna ga ik starten met modules.”

Doelgroep leuk

Niet dat Thijs studeren niet leuk vindt trouwens. “We volgen met collega’s nu een interne opleiding om het keuzedeel Dienstverlening en Product in het vmbo te kunnen gaan geven. Hartstikke leuk.”

En die doelgroep? Die vindt Thijs nog steeds geweldig. “Fijn dat ik iets kan betekenen. Ik zeg altijd: ik gun onze leerlingen schoolse, gewone uitdagingen. Dat ze een toets niet geleerd hebben of zo. Da’s toch een heerlijk probleem? Helaas hebben onze leerlingen vaak met complexere dingen te maken.”